Ríos de Touro

Iniciamos la ruta en el lugar de Arroeiro y, tomando dirección sur, descendimos buscando  la ribera del Ulla. En esta zona, el poderoso río se encuentra con el complejo esquistoso de Touro y un afloramiento de rocas básicas, ricas en sulfuros de hierro y cobre (calcopirita). El río se retuerce para abrirse paso entre estos componentes y excava, junto con sus afluentes,  tajos bastante profundos, que contrastan con el paisaje que ofrece el suelo granítico.

La zona es rica en cobre y el lecho de los regatos muestra una coloración pardoanaranjada. Hay canteras que explotan estos materiales para la fabricación del balasto para las carreteras. El cobre también quiere salir y hay intereses en reabrir la explotación  cuprífera, ante el temor de los habitantes de la cuenca del Ulla.

La contrapartida positiva de esta riqueza mineral se muestra en la exuberancia de la vegetación, agradecida ante la generosidad de estos suelos.

Una vez próximos al padre Ulla,  en un pequeño regato que desciende en escalones, visitamos la “Fervenza do Inferniño” donde hicimos la foto de rigor. Luego  seguimos aguas arriba, próximos al río, entre fragas muy bien conservadas. El  río, regulado por el embalse próximo de Portodemouros,  bajaba a tope de caudal. De hecho, el camino de pescadores que sigue al río, estaba inundado en algunos tramos. Esto, unido  a un día gris y húmedo,  favorecía la sensación de estar a principios de primavera, no a finales de junio.

Dejamos el Ulla y nos internamos cuesta arriba por el valle encajonado del Lañas. Allí visitamos la “Fervenza do salto da pomba”, donde también hubo sesión fotográfica.

Tomamos luego, por un corto espacio, el valle del Beseño (afluente del Lañas) y volviendo por segunda vez a este último, encaramos hacia la parroquia de San Xoan de Touro (capital municipal).  Al  llegar a las proximidades fuimos recibidos por una sesión de fuegos de palenque. Quedamos en dudas si era por nosotros o por San Xoan.

Allí merecidamente repusimos fuerzas en el habitual Restaurante Barranco, pues aunque la ruta no es excesivamente dura, el terreno quebrado, las continuas subidas y bajadas, hacen su mella.

Tenemos que destacar positivamente la limpieza y la buena señalización de esta ruta por parte del Concello de Touro.  La ruta en sí misma es muy bella y la climatología no pudo ser mejor.

Texto: Miguel García


Datos de la ruta Distancia Duración Dificultad Tiempo
22,730 Km. 6 h. 24 min. Media Nublado 

Para ver el mapa y más detalles de la ruta hacer clic con el ratón aquí.

Desolación en el PRG 19

Esta ruta es una vieja conocida. Ya en el 2006 la habíamos recorrido lamentándonos del mal estado en el que se encontraba. Señales desaparecidas, tramos casi intransitables cubiertos por la maleza, etc. Pero ocurrió que en el 2011 el Concello de Tui por medio de su Obradoiro de Emprego  llevó a cabo la rehabilitación del PRG 19 que así denomina la Federación Gallega de Montañismo al sendero de «pequeño recorrido galego» que a lo largo de sus 18 Km. se inicia en Tui, sigue por la ribera del Miño hasta Caldelas y desde allí continúa por Baldráns, Paramos y Guillarei.

Precisamente en Paramos se produjo la terrible explosión pirotécnica que el  23 de mayo pasado fue noticia en todos los medios nacionales y muchos extranjeros.

Iniciamos la ruta en el embarcadero de O Penedo, a la orilla del Miño siguiendo la caminata por su ribera hasta llegar a Caldelas de Tui y su conocido balneario desviándonos allí hacia el oeste topándonos con el río Caselas que dejamos a nuestra derecha para meternos en los pinares de O  Monte y A Malladoira entrando de nuevo en zona poblada de Baldráns, Paramos y Guillarei.

Al llegar a Paramos una vallas nos avisan de que está prohibido el paso lo que nosotros interpretamos que se refiere al tráfico rodado. Erróneamente, porque no tardamos en ser interceptados por agentes de la Guardia Civil que nos aclaran que el paso está cortado para todo tipo de circulación. Suponemos que por el peligro que ello supone por la posible caída de cascotes o por los actos vandálicos de los se aprovechan de estas situaciones.

Pedimos disculpas a los agentes y nos desviamos de la zona afectada no sin quedar hondamente impresionados por la desoladora estampa que ofrece el lugar con tantos hogares desechos, viviendas  convertidas en escombros, impresionante y devastador panorama envuelto en un dramático silencio.

Dejamos Guillarei a nuestras espaldas para entrar en las tierras llanas de la cuenca del río Louro, muy cerca de su entrega al Padre Miño, cruzado por un hermoso puente románico, casi a la entrada de la vieja ciudad tudense en cuyo restaurante  San Telmo hacemos alto para reponer fuerzas y celebrar el cumpleaños de Juan, nuestro  incansable compañero de fatigas.

El calor aprieta cuando abandonamos el restaurante e iniciamos el camino de regreso por la ruta de los carabineros, un tramo por la orilla del Miño que en otros tiempos fue vía muy transitada por los contrabandistas y sus perseguidores.

No falta un baño relajante y fresco en las aguas del Miño antes de continuar río arriba hasta las instalaciones del Club Penedo, inicio y fin de esta calurosa jornada.

Datos de la ruta Distancia Duración Dificultad Tiempo
23,960 Km. 5 h. 30 min. Media Soleado 

Para ver el mapa y más detalles de la ruta hacer clic con el ratón aquí.

Serra do Cando – Río Seixo

Este luns repetimos unha das rutas feitas polo grupo dos Luns ao Sol fai agora dous anos, pola mesma zona.

Continuamos cara ao sur en dirección ao Parque Eólico do Monte Seixo, que alcanzamos despois dunha boa subida por pistas forestais durante seis quilómetros e medio. Non chove, pero hai bastante néboa, polo que a temperatura é baixa.
Iniciámola na aldea de Cavadosa onde xa podemos observar unhas fervenzas.

Percorremos o citado Parque Eólico para a continuación empezar a baixar o que antes tivemos que subir. Esta vez facémolo todo por unha pista asfaltada, supoñemos que foi feita para servizo do Parque Eólico. Quizais exista algunha alternativa para poder evitar o asfalto. Nós non á atopamos.

No lugar de Carballás onde se atopa a Capela da Conceución do século XVIII, imos continuar camiñando polo roteiro do Frei Martín Sarmiento que nos leva directamente a Cerdedo. Neste lugar xantamos, como sempre que facemos algunha ruta próxima , no Restaurante O Meu Lar.

Pola tarde, agora con unha lixeira choiva, imos facer o resto que nos queda por un dos sendeiros máis bonitos, cheos de carballeiras e de árbores autóctonos. Primeiro polo que nos falta por percorrer do Frei Martín Sarmiento ata o lugar de Cabenca, pasando por Lourido e Revolta. A continuación desviámonos pola marabillosa ruta do río Seixo, cheo de árbores autóctonos e muíños, eso sí, en ruínas. Sempre pola beira do citado río, que case os dez quilómetros que temos que facer ata o final, fágansenos curtos a pesar de levar nas nosas cansas pernas moitos xa.

Nesta bonita ruta atopamos aldeas: Cimadevila, Carballás, Barro, ata chegar ao centro de Cerdedo. Despois, Lorido, Revolta, Cabenca e Cavadosa, principio e fin.

O peor que nos atopamos é a pista polo monte onde se atopa o Parque Eólico. Son bastantes quilómetros de baixada sen tráfico algún, por suposto.

Tempo en movemento: 6 horas 50 minutos, con unha media, segundo o GPS de 3,9 quilómetros hora.

Texto de José Luís Porto


Datos de la ruta Distancia Duración Dificultad Tiempo
26,450 Km. 6 h. 50 min. Media Nublado 

Para ver el mapa y más detalles de la ruta hacer clic con el ratón aquí.

Po lo Concello de Cenlle

Decidimos realizar a ruta que fixeron en marzo do 2017 o Concello de Cenlle, a VIII andaina.

Iniciámola preto do lugar de Lagarellos ao lado do túnel que cruza por debaixo da A-52, que cruzamos para a continuación empezar unha subida durante sete quilómetros que nos leva directamente a traveso de camiños e pistas forestais, ata a Ermida de San Trocado, situada a 540 metros de altitude.

Agora toca descender. Continuamos por pistas forestais con boas vistas panorámicas do encoro de Castrelo de Miño. Chegamos a Barbantes, cruzámolo e continuamos pola senda fluvial que leva ao Balneario de Laias.

Nós o que facemos e desviarnos un pouco antes para desprazarnos ao Bodegón do Veleiro para repoñer forzas con un bo xantar e mellor atendidos, para continuar a ruta pola tarde.

Facémolo retomando a senda fluvial pola beira do encoro. Cruzamos o balneario e continuamos por un sendeiro recentemente renovado. Ata aquí todo ben. Agora cruzamos a vía férrea e empezan os problemas. O sendeiro que se nos presenta ata chegar a estrada N120, está totalmente cuberto de maleza, ramas de árbores caídas, herbas que nos exceden á altura da cintura, o que fai que atravesalo faise complicado.

Todo isto coa dificultade de que leva chovendo desde as doce da mañá, polo que saímos como pitos, nunca mellor devandito.

Mollados e soportando a choiva continuamos camiñando, atopándonos en algún sitio máis con sendeiros cubertos como os anteriores. Aínda así logramos chegar a onde comezamos esta accidentada ruta.

Non recomendamos , polo anteriormente exposto, realizar esta ruta mentres non se arromben os camiños que se atopan en tan mal estado.

Tempo en movemento 5 horas 32 minutos con unha media de 4,1 quilómetros por hora.

Texto de José Luís Porto.

Datos de la ruta Distancia Duración Dificultad Tiempo
22,860 Km. 5 h. 32 min. Media Lluvioso

Para ver el mapa y más detalles de la ruta hacer clic con el ratón aquí.